Çok çok zor günler de geçirdik biz :( Babam Samsun a akraba ziyaretine gitmişti, bir duyduk ki, sabaha karşı acile götürmüşler, yürüyemiyor, konuşamıyor ve elleri tutmuyormuş. Beyin damarı tıkanmış, yüksek tansiyondan dolayı...hemen atlayıp gittik Samsun a. Kuzumu anneme bıraktık, çünkü annem de iyi değildi ve yola gitmesi mümkün görünmüyordu.
Bizim gittiğimizin ilk dakikasında babam ilk kez konuştu, bize hoşgeldiniz dedi :))) nasıl mutlu olduğumuzu anlatamam, canım babamı Allah bize ve tüm sevdiklerine bağışladı, şükürler olsun bu günümüze. Bir hafta içinde kendini toparladı ve yoğun bakımdan çıkarıp Ankara ya evine geri getirdik babamızı. Allah kimseleri sevdiklerinden ayrı koymasın ve tüm hastalara şifa diliyorum...Amiin.
Yoğun bakım camının kenarındaki uğur böceğinin şans getireceğine, hatta bir işaret olduğuna inandım içimden, batıl ama yine de insan bir şeylere tutunmak istiyor zor günlerinde... 4 kardeş ve 2 damat, babamın etrafında fır döndük, ayrıca şehir içi ve dışından gelen dost ve akrabalar bizi hiç yalnız bırakmadılar, Allah ta onları yalnız bırakmasın inşallah :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder