23 Nisan Ulusal Egemenlik Ve Çocuk Bayramı Konseri

     İkinci yarının son sınavları başladı, son konserler bitti bitecek. Atatürk ün armağan ettiği bu güzel bayramın sabahında kızımın okul kutlamasına katılamadık. Katılabilenler veli grubundan bol bol fotoğraf ve video attılar sağolsunlar. Bu özel günü coşkuyla kutlamışlar. Tiyatro oyunu Keloğlan ı canlandırmışlar, bol bol müzik ve dans eşliğinde. Şiir ve günün anlam ve önemini anlatan konuşmalar yapmışlar.

(Ayarlarımdan kaynaklı bir sıkıntıdan dolayı, videolarımın görünmediğini sandığımdan yüklemedim.)

     Öğleden sonra kızımın da aralarında olduğu bir grup öğrencinin konseri vardı. İzin alıp gittik eşimle. Biz de bir heyecan sormayın. Şükür ki bu sefer videosunu sesli çekebildim. Öyle diyorum çünkü, geçen seferkinde çok komik birşey yapmışım. Eşimle her konser öncesi anlaşırız; ben video çekerim, eşim fotoğraf. Konser sırasında tlf.um çalmasın, kimse rahatsız olmasın diye sessize alırız ya. işte benimki o hesap... dolayısıyla kızımın konserinde görüntü var, ses yok :)))
     Bu defa hazırlıklı gittim :))) Uçak modu olayını öğretti işyerimdeki genç arkadaşlar bana. Yine bir kaza yapma abla dediler uğurlarlarken :))))

                       (Fotoğrafları eşimden almayı unutunca, vidodan çektim yukardakini.)
                                                                                💜

                 Yine dayanamayıp ekledim videoyu, açılmıyorsa lütfen söyleyin, bu son denemem olacak.                 (Görünmediği kesinleşince sildim videoyu. Kocaman bir yer kaplamıştı blogumda.)
                                                                                💜
     Ertesi gün dilediğini yapsın diye AVM.ye gittik. Hava çok soğuk olunca kaçılacak tek yer bizim için.
         Pazar günü kar yağdı kar :))) Az miktarda doğalgaz yüklüydü ve artık kış gelecek değil ya demiştik :))) Tüm günü evde geçirdik, gelsin kilolar deyip, hamur işine yüklendik. Oturma odasına yorgan yastık...yatak yaptık. Kızımın çok hoşuna gitti. Yataktan kalktıkça yemek yedik, sonra yine yattık :))) Bize iyi geldi ama eşim çok sıkıldı. Umarım haftaya havalar düzelirde eşimin de gönlü olur.
      Cumartesi aldığı cicileri evde giyip çıkarıp poz verdi çekeyim diye. Sonra bunları yayınla dedi ama yayınlamadım instagram da :)))

İlkbahar

     Saçlarımı ören, çiçekler takan o minik eller hep ol, üzerimde dolaş, sarıl... Nasıl zevk alıyor, kıyamıyorum yüzüne bakınca. Annelik buymuş diyorum, tarif edemiyorum...Fotoğrafını çekeyim de gör diyor.

     Sonra bir diğer kuzum, yeğenim var: hep beni izlemiş küçüklüğünde, ne dediysem hatırlıyor, ne yaptıysam, hatta benim tamamen unuttuğum her ayrıntıyı hatırlıyor ikimizle ilgili...Hiç bilmiyordum idolü olduğumu. Büyüdüğünde anlattı bana bir bir. Ne tatlı ne güzel şey teyze olmak. 23 üne girdi 8 Nisan da. Hukuk okuyor...tanık olduğu herşeye çare olarak :( Hep gül güzel kızım, Allah iyilikten ayırmasın.
     Belli aralıklarla kitap alıyoruz kızıma, sonra kuzenlerinin okuyup hediye ettikleri de var koca kitaplık dolusu. Bazen yolda, bazen tenefüslerde okuyabildiği. Akşam mümkün olmuyor okumak ama almaya devam ediyoruz ne hikmetse. Olsun diyorum, vakti olmasa da incelemeyi seviyor, heveslenmesi bile çok güzel. AVM.lerde kitap dükkanlarına girmeden çıkmaması da mutlu ediyor beni. Şimdiler de yengesi Ukrayna lı olduğundan Rusça ya merak saldı. Hadi hayırlısı...

     Bazen o kadar çok dersi oluyor ki, şöyle bir soluklanmaya vakti olmuyor. Bizi teselli edense müziği severek yapmış olduğudur. Bu sabah bana 'anne sen mesleğini seviyormusun' dedi. Direk 'sevmiyorum, ben sadece para kazanmak için yapıyorum bu işi' dedim. Benim de hayalim müzisyen olmaktı, kendi yaptığım tercihler nedeniyle olamadım. Eşim de ben de, hayalimizi kızımızın yaşattığını görmekten mutluyuz. Ancak, birgün istemez ve sevmediğini söylerse, ne olursa olsun yine yanında oluruz. Bunu hep söylüyoruz, anlatıyoruz kızımıza.

   

1 NİSAN

     Beni en mutlu eden şey; sevdiklerimle olduğum anlar. Etrafımda hep olsunlar, evimi şenlendirsinler isterim. Zor günümde olduğu gibi, en güzel anlarımda da yanımda olsunlar, mutluluğumuzu paylaşalım diye düşünürüm. Allah eksikliklerini göstermesin.
     Yıllardır eşim ve kızımla kutlarız benim doğum günümü. Bu defasında çok kalabalık bir toplulukla kutlama yaptık. Yanlız bir kısmının haberi yoktu doğum günüm olduğundan, bir kısmı da sürpriz yapmışlar bize :) Bir hafta önce 1 Nisan ı unutan ben, evimize misafir çağarmıştım o akşam için. Akrabamız olduklarından, annem ve babamı da davet etmiştik. Geldiklerinde öğrendiler ve çok mutlu oldular. Eşimin kardeşi ve ailesi, ablam ve çocukları, erkek kardeşim...sürpriz yapıp kapıyı açınca 'sürpriiiiiz' diye neşeyle bağırdıklarında nasıl mutlu olduğumu anlatamam. 

                        Düğün evi kadar neşeli ve kalabalıktı ve en mutlu olduğum anlardan biriydi.
                         Sevdiklerimle olduğum, sağlıklı ve mutlu uzuuun bir ömür diledim mumlarımı üflerken :) Amiiin...

61

     Belki pek çok kişi gibi ben de memleket sevdalılarındanım. İçim titrer, bahar da nasıl çoşar heyecanlanırsın...işte köyümü düşününce, bir fotoğrafına denk gelince yada ismini duyunca, hatta 61 sayısını görünce...işte öyle kıpır kıpır olur içim, bazen hüzün, çoğunca sevinç ve özlem duyarım. Benim hassasiyetim memleketim.
     Uzun vakittir bekliyordum, takipçi sayım 60 da takılıp kalmıştı. Hele bir 61 olsaydı... diye içimden geçiriyordum. Sanki ne olacaksa :)) Acaba kim 61 e çıkaracaktı bu sayıyı, kimin aklına gelecekti buraya eklenmek ve değer verecekti, zaman harcayıp eklenecekti kim?

      Tabi ki yazılarını zevkle bir çırpıda okuyup bitirdiğim, o duygusal, ince ruhlu, benim de bakıp aynı gözle göremediğim herşeyi gören, çoook derinleri hissedip kelimelere dökebilen o tatlı kadın;
      Ayşe'nin Kozası