Fiyonk

     Gerçekten çok büyük bir adım bu bizim için. Asla asla demeyin!
     Eşimin hiç evcil hayvanı olmamış küçüklüğünde, bu nedenle sanırım hayvanlara karşı hep uzak... Bizim evde ise her dönem bir hayvanımız oldu, erkek kardeşimin sayesinde. Klasik evcil hayvanları geçtim, yılanımız, maymunumuz hatta piranamız bile oldu :))) Alışığım vesselam.
     Kızım 2 yıldır aralıksız ya kardeş, ya evcil hayvan dedi durdu. Kardeş olamayınca, önce balık aldık, sonra muhabbet kuşu. Dokunamayınca gerekli yakınlığı sağlayamadık haliyle. Ama hep varlar evimizde ve seviyoruz tabiki.
     Epeydir köpek istiyorduk aslında ama çalışan anne-baba ve tüm gün okulda olan bir kız çocuğuyla köpeğe yazık ederiz, ihtiyaçlarını karşılayamayız diye alamadık. Özellikle gezdirme ve yıkama konusu sorun oldu bizim için. Nihayetinde yavru kedide karar kıldık. Yeğenimin arkadaşının kedisi 5 yavru doğurmuş, henüz 1,5 aylık. Pazar günü gidip gördük kızımızı. Hemen birine ısınıverdi kızım, budur deyince aldık tabi.
     Eşim dışarda arabada bekledi bizi. Dayanamazmış annesinden kardeşlerinden ayırırken :( Resmen içerlendi duygusalım...Sütten kesilmiş olmasını bekledik ve öyle almaya gittik. Sahibi son kez öptü kokladı ve bize verdi bu güzel emaneti.
     Alır almaz kendimizi veterinerde bulduk. Hemen ilk etapta olması gereken mama vs. edindik. Koşarak eve geldik, birbirimizi tanıyalım sevelim, bize alışsın diye. Nasıl güzel nasıl bebek anlatamam. Kızımla resmen sıra kolladık kucaklayıp sevmek için :))) Eşim dokunamıyor henüz ama uzaktan uzaktan sevgi sözcükleriyle ilgilendiğini belli ediyor.

     Fiyonk umarım bizimle çok mutlu olur, anne ve kardeşlerinin yokluğunu aratmayız ona.

     Gece epey ağladı, kızım kucağında uyutup yerine koydu herseferinde. Sabahta duygusal bir veda sahnesi yaşadık hepberaber. Tüm gün ne yapıcak bizim yokluğumuzda diye merak içinde ayrıldık minik Fiyonk tan :(