31 Mayıs 2013...yıl sonu gösterisinin olduğu gün, ancak benim aklımda hep Türkiye nin tarihine yazılmış, çok çok önemli bir direnişin başladığı gün(TAKSİMGEZİPARKIDİRENİŞİ), devamında kazanılan, kazandığımız gün olarak kalacak.
Konuyu dağıtmadan, bu önemli günümüzü anlatmak isterim: Kızımda bizde çok heyecan içindeydik günlerce. 31 Mayıs sabahı için işyerimden izin aldım. aşklarım ile birlikte ben de Kanat Ana Gündüz Bakım Evi nin yolunu tuttum.
Önce güzel bir kahvaltı yaptık kantinde, sonra kuzumu öğretmenlerine teslim ettik. 10:30 da başladı gösteri. İlk önce hep beraber saygı duruşu ve İstiklal Marşımızı okuduk tüm salonla beraber, çok duygulandım her zamanki gibi...Sahneye önce Halk Oyun ekibi geldi...hangisi bizimki diye bakınırken :))) 'şu arkası dönük kuru popolu bizimki aşkım' dedim. Sallıyor minik popoyu :))) Önce çayda çıra oynadılar, sonra Adıyaman oyunu. 'Evet...o kuru bizimkiymiş' dedi aşkım :)))
Hepsi birbirine benziyordu, minicik suratları var, bizimkinin surat, hepsinden minik. Hemen bizi farketti minik kedimiz, el sallayıp, poz verdi, sürekli gülen bir surat. Canım benim...Geçen yıl ki gösteride ağlayan anneler vardı, bense sürekli gülmüştüm kızımı izlerken ama bu yıl bir tuhaf oldum ben de...yaşlanıyormuyum ne? Resmen ağladım, gözyaşlarımı tutamadım, silmekten kızıma zor baktım, bir taraftan da gülüyordum...
Ardından minikler jimnastik kıyafetleriyle, minderde ve kasada takla örnekleri verdiler, hepsi çok tatlılardı, hele 3 yaşlar, mini miniydiler :) Nasıl mutlu oluyorlardı alkışlarla, herbirini ellerim patlayana kadar alkışladım, hepsini tek tek sevdim...kuzum jimnastikte çok güldürdü beni, sabırsız, hızlı ve çok hareketliydi her zamanki gibi. Kendine sıra geldiğinde yıldırım gibi koşuyordu, hatta sıra gelmeden bir öndekine yapışıyor, müzikte çoşturdukça çoşturuyordu.
Son olarak ta, İngilizce şarkı söylemek için çıktılar sahneye. Kuzuma ve diğer kuzulara cici kıyafetleri giydirilmiş tek tek. sabah lüle lüle yaptığım saçlardan eser kalmamıştı, hem jimnastikte toplamışlar saçları, hem de halk oyunlarında :( Tacı da saçlarında yoktu. Sonradan sordum; meğer tacı kırılmış gösteri öncesi ama sabah giderken taktığım taçta yok ortalarda, bari onu taksalardı. Neyse yine de mutluyduya önemli olan bu. El kol hareketleriyle çok şirin şarkılar söylediler hep beraber. Tüm veliler alkış kıyamet gidiyor, kuzular iyice çoşuyorlar. 5 yaş için kep atma töreni yaptılar, şarkılar konfetiler...vs.
Hemen fotoğrafçıyı yakaladım, aile fotosu istedim. 2 poz çekti sağolsun. Malum Askeriye burası, ne foto makinesi, ne cep telefonu...hiçbirşey sokmadılar, gerçekten buna üzüldüm, kendi çekimim başka sonuçta ama yapılacak birşey yok, fotoların arasından daha net çıktıklarını seçip, iş yerimde tarattırdım ama onlarda tuhaf olmuşlar, üst ve altlarda birşeyler çıkmış :( Buna da şükür diyelim, ya hiç fotosu olmasa dimi? :)
Gösteri bitince kuzumun çok uykusu geldiğinden, hemen yemeğimizi yiyip eve döndük...yolda hep sorular sordu;'anne ben nasıl atladım, nasıl oynadım, ben en iyisiydim dimi, nasıl şarkı söyledim, bak birdaha söyleyim...vs.' ağzı hiç durmadı, tabii bizde övgüler yağdırdık kuzuma :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder