Sonra bir diğer kuzum, yeğenim var: hep beni izlemiş küçüklüğünde, ne dediysem hatırlıyor, ne yaptıysam, hatta benim tamamen unuttuğum her ayrıntıyı hatırlıyor ikimizle ilgili...Hiç bilmiyordum idolü olduğumu. Büyüdüğünde anlattı bana bir bir. Ne tatlı ne güzel şey teyze olmak. 23 üne girdi 8 Nisan da. Hukuk okuyor...tanık olduğu herşeye çare olarak :( Hep gül güzel kızım, Allah iyilikten ayırmasın.
Belli aralıklarla kitap alıyoruz kızıma, sonra kuzenlerinin okuyup hediye ettikleri de var koca kitaplık dolusu. Bazen yolda, bazen tenefüslerde okuyabildiği. Akşam mümkün olmuyor okumak ama almaya devam ediyoruz ne hikmetse. Olsun diyorum, vakti olmasa da incelemeyi seviyor, heveslenmesi bile çok güzel. AVM.lerde kitap dükkanlarına girmeden çıkmaması da mutlu ediyor beni. Şimdiler de yengesi Ukrayna lı olduğundan Rusça ya merak saldı. Hadi hayırlısı...
Bazen o kadar çok dersi oluyor ki, şöyle bir soluklanmaya vakti olmuyor. Bizi teselli edense müziği severek yapmış olduğudur. Bu sabah bana 'anne sen mesleğini seviyormusun' dedi. Direk 'sevmiyorum, ben sadece para kazanmak için yapıyorum bu işi' dedim. Benim de hayalim müzisyen olmaktı, kendi yaptığım tercihler nedeniyle olamadım. Eşim de ben de, hayalimizi kızımızın yaşattığını görmekten mutluyuz. Ancak, birgün istemez ve sevmediğini söylerse, ne olursa olsun yine yanında oluruz. Bunu hep söylüyoruz, anlatıyoruz kızımıza.
2 yorum:
Sevdiğin işi yapmak gerçekten çok önemli.İnşallah sevdiği, heyecan duyduğu bir işi olur.
İnşallah, tek dileğim bu inanın, hatta tüm çocuklarımız ve gençler için bunu diliyorum; para kazanmak için çalışmak zorunda olmasınlar.
Sevgilerimle...
Yorum Gönder