oooofffff offff...Akşam akşam bizi çatlattın gülmekten, bir taraftanda düşünceye sevkettin...
Anneannenden seni alıp eve geldik, daha kapıyı kapatmamıştım ki...'anne karnım,anne karnım' dedin ve baktım ki bir taraftanda karnını mıncıklıyorsun. Tabi hemen telaşlandım, acaba karnımı ağrıyor, bu ilk olacak, yani karnının ağrıması ve ağrıdığını söylemen, acaba ne yapmalı diye düşünürken 'kızım ne oldu karnına' deyiverdim. Kırk yıl düşünsem verdiğin cevap aklıma gelmezdi. 'anne bebek,bebek var' yine karnını mıncıklayarak söylüyorsun :))))) ben şokkkk...
Daha neler duyacağım diye düşündüm, hemen babana seslendim (o sırada odaya girmişti). Duydunmu dedim kızının söylediklerini ve anlattım, hem çok şaşırdı,hem güldü...şok geçincede 'senin bacaklarını kırarım, ne bebeği bu yaşta' dedi. Kahkahalarla katıldık gülmekten. Anneanneni aradım omu öğretti sana diye 'yok, ne bebeği' dedi ve oda şaşırıp güldü. Kızım 'bu çocuk bambaşka' diyor senin için :)
Pazar akşamı, yani bu olaydan 2 akşam önce yengenler gelmişti bize, bende birara 'bak kızım yengenin karnında bebek var,küçücük' demiştim. Bunu unutmadan bu kadar süre sonra kendinde uyarlayarak aktarmana şaşırıp kaldık doğrusu, belkide çok sıradan bişey, çocuklar herşeyi kopyalayıveriyor, ama biz ilk kez yaşayınca hayretler içerisinde kalıyoruz. Çok yaşa emi kızım :)))
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder