Ankara/Gençlik Parkı

     Uzun zaman oldu, Gençlik Parkı yenilendi, Gidenler memnunmuş, çok daha güzel oldu dediler. Hadi dedik annemle babamı da alıp gidelim. yüzme kursuda ertelenince, hazırlanıp gittik Cumartesi akşam üstü. Giriş güzel olmuş, hatta harika bir müzikli su gösterisi vardı gittiğimizde, biraz izledik ama kuzu sıkılıp Lunapark diye tutturunca dolaşmaya devam ettik. Çocukluğumun Lunaparkı, yaz geldiğinde nerdeyse 2 hafta da bir götürürdü ailece babam bizi, nasıl eğlenirdik hepimiz. 4 çocuk, hepsi başka şeye binmek ister, içeri giriş pahalı, içerde 4 çocuk 2 şeye binmek istese :((( şimdi düşünüyorumda, nasıl üzülüyordu kimbilir babam annem :( O kadar binerdik...yine de ağlamadan çıkmazdık parktan, şuna binmedim, buna binmedim diye :(( Kızım da heyecanla girdi içeriye, dönen, sallanan oyuncaklara bayıldı, kahkahalarla dolandı, inceledi Lunapark oyuncaklarını. 
      Hemen dönen sallıncakları seçti, aşkım bilet aldı, kuzu sıraya girdi...derken bizimki birden başlamaz mı ağlamaya :((( Ne oldu, niye ağlıyorsun, korktunmu...sıraladım ama tek yaptığı ağlamak ve binmiycem demekti. Demek dedik daha zamanı var, korktu. Sonra başka oyuncaklara yöneldi, AVM.lerdeki türden jetonlu, daha miniklere hitap edenlere :))) Daha minikmiş bizim kızımız dedik, bindirdik onlara. Atlı karıncayı seçti ama atlı olana binmedi, rahat bir prenses koltuğu seçti kendine :)))
      Yorulunca birer mısır aldık elimize(lunaparkın olmazsa olmazlarındandır mısır yemek),dolaştık tüm su kenarını. Yorulunca oturup bişeyler içelim dedik, kuzucum menüden kendi seçti taze sıkılmış portakal suyunu ama üzerinde böyle nimonu(limon)da olsun dedi. Garson ablaya verdik siparişimizi. Portakal suyu sadece pipetle gelince kuzu hayal kırıklığı yaşadı, tabi bizde. Portakalın üst kabuğunu kesip bardağa takmak çok mu zordu dedik. tabi karşılık olarak bizde bahşiş bırakmama kararı verdik.
      Yazmayı unutuyordum az kalsın. Lunaparktayken...baktım aşkım tansiyonum var dedi, babamda zaten 73 yaşında genç bir delikanlı...(annem zaten lunaparka hiç girmedi ,dışarda bekledi bizi)böyle olunca hiçbirşeye binmiyorlar, bende tek başıma binemem. Gözüme korku tünelini kestirdim, hareketli olmadığından...hep beraber binebiliriz diye düşündüm(bu sırada kuzuyu düşünmediğimi farketmişsinizdir).Hadi dedim aşkım, al bize bilet bari babamla bindiğimiz birşey olsun. Delimiyim ne? Ben kızımla bindim, onlar tek tek bindiler. İçeri girmemizle bizi çirkin cadının kötü sesler çıkarark karşılaması bir oldu :(( kuzu tabi anneeee çok korkunç diyene kadar, aklımda 4,5 yaşında bir kız olduğu, psikolojisi vs. hiççç yok.
      Hemen kolumla gözünü kapayıp yasladım böğrüme...yaaa ne uzunmuş meğer yol...bitmek bilmedi. Dışarı çıktığımızda ohhhhh dedim ama kuzumu bir görsenizzzzzzzzz...yıldırım gibi kendini dışarı atışını, kaçışını :((( hayatımda böyle bir hata yapmam diye düşünen ben...nasıl yaptım, ne düşündüm anlamadım. Tabi içeri girmeden kuzuma anlatmıştım, içerde korkunç görünümlü kuklalar var ama hepsi oyuncak onların gerçek değiller diye ama olacak işmi benimki :((( Aynı akşamın gecesi felaket rüyalar görerek uyandı, yatmadan önce gayet normal olan çocuk, uykusunda sanırım yeniden yaşadı korkusunu. Çok üzüldüm, hiç affetmiyeceğim kendimi.