Çiğneme Terapisti(Çocuğum Çiğneyemiyor-Pütürlü Yiyemiyor-Blendır Anne-Babası)

     Birçok anne-baba bu konudan muzdarip, tıpkı zamanında bizimde olduğumuz gibi. Zamanında diyorum ama kuzum henüz 1 yıldır pütürlü yiyebiliyor. Neler yaşadığımızı bizi takip edenler bilirler, ancak google a yazıp arayan, çaresiz aileler için ayrıca buraya yazmak istedim.
     Bizim asıl sorunumuz fışkırtarak kusma olduğundan, kızımın pütürlüye geçişi 3 yaşa kadar sürdü. Zaten yediği herşeyi kusuyordu ve biz minicik bir pütürlü gıdayı dahi vermeye cesaret edemiyorduk. Böyle böyle yaş 3 e yaklaştı ama elimizde blendır ile dolaşmaktan da bıkmıştık. Biz kendimize blendır anne-babası diyorduk.

     Durmaksızın kusması bizi hastaneden hastaneye koşturuyordu ve bir çare bulamıyorduk, gitmediğimiz onlarca dr., hastane, prof kalmamıştı. Sonunda bulduğumuz Hacettepe deki Prof. bize azarlarcasına bir açıklama yapmıştı; Ne zaman katı gıdaya geçerseniz, kusması da o zaman duracak, çok geç kalmışsınız. Evet kusuyor ama pütütlüye erken geçseydiniz, daha erken kusması duracaktı.' Bu acı gerçeği kabullenmek istemedik başta, bayan profa epeyce kızdık, bizi anlamıyor vs. diye.
     Bizi Çiğneme Terapistine yönlendirdi. Umutlu olmamamıza rağmen gittik. Hatta terapistin söyledikleri içimizi açmadı, söyledikleriyle çözemeyiz diye bile düşündük. Keşke dedik; böyle bir merkez olsa da oraya yatırsak kızımızı ve onlar öğretse bu çiğneme yutma işini.
     Terapistin önerilerini 1 yıl kadar önce Şu postta anlatmıştım. Mutlaka dikkate alın, bunlar bizde çok işe yaradı.
     Hemen bir fark görebiliyorsunuz, buna inanın. Ufak ufak ama görülüyor. Biz kızımız ufacık bir makarna parçasını yedi diye alkış tufan gitmiştik, düşünün artık, 1 adet kelebek makarnanın bir kanadını çiğneyip yutmakla başladı, sonra bir çubuk krakerin dörtte birini yiyordu vs. Gözlerimize inanamıyorduk, 3 yaşına kadar eline herhangi bir yiyeceği alıp yemişliği olmayan bir çocuktan bahsediyoruz, öyle ki, sadece yiyecek değil, oyuncak yada elini dahi ağzına sokmazdı. Bildiğim tüm çocuklar oyuncaklarını ağzına götürür yada parmakları ağzındadır dimi?
      Yine çok önemli bir yardımcımızda Kreş oldu. Pütürlüye başlattığımız sanırım ilk 2 ayın sonunda kreşe başladı. Öğretmenleri ile konuştuk: ''Katı gıdaya geçeli 2 ay oldu ve çok ağır yiyor, dolayısı ile diğer çocuklara yetişemeyebilir, zaman tanıyın, masada daha fazla kalsın, ayrıca kendi yiyemez ve yedirmeye çalışın'' diye. Çok faydasını gördük, çiğneme Terapistinin yöntemleri eşliğinde, kreşin de başlaması, arkadaşlarını gözlemlemesi ve nasıl çiğnemesi gerektiğini öğrenmiş olması, çok işimize yaradı. İlk sene diğer çocuklar gibi büyük lokmalar yiyemedi, tıpkı 1 yaşında katıya yeni geçiş yapmış bebekler gibi yiyordu, sonra sonra hızlanmaya başladı ama bu yaklaşık 1 yıl sürdü.
     Şimdiyi sorarsanız; hayatımızda blendırın 'b' si dahi yok, lokmalar büyüdü, hatta artık kendi çorbasını kendi içiyor. Tek sorunumuz porsiyonlarının küçük oluşu. Bu kendi yapısıyla ilgili. zaten küçük doğdu ve minyon bir kız, az yiyor, sık yiyor.
     Biliyorum, bu süreç çok zor, sabır istiyor, başka çocuklar gibi eline kek-börek-ekmek-meyva alıp yiyerek gitmiyor ama zamanla hepsi olacak emin olun. Biz tamamladık bu süreci şükürler olsun, darısı isteyen herkese, Allah kimseyi çocuğuyla sınamasın, sağlıklı, uzun ömürler versin. Amiin.