Kreşe Yolculuk

     burun akıntısı hafiften devam ediyor ama şükür henüz ilerlemedi. Bir haftadır ara sıra 'kreşe gitmek istemiyorum, tatile ne zaman gidicez?' gibi sözler ve sorular şeklinde kendileri. Fazla üzerinde durmadan kısa sözlerle geçiştiriyorum, tabi içinde kandırmaca yok bu sözlerin. Allah tan fazla ısrar etmiyor. İçin için korkuyorum aslında, başlarda kreşe kolay alışmasından sonra, yeni yeni mi tepki vermeye başladı acaba?
     Sabahları bizi pek zorlamıyor ama akşamları yavrumu geç yatırıyoruz, saat 11 i buluyor genelde, sonuç olarakta sabah, nerdeyse uyku halindeyken giydirir oldum, sonra kucaklayıp mutfak masasına götürüyorum, babası ballı sütünü içiriyor, ayakkabılarını ve kabanını giydiriyor, aşkım arabayı ısıtmaya gidince, kuzu da beni bekliyor dış kapının önünde. Bizde toparlanıp arabaya biniyoruz, kuzucum bir süre şarkılar söylüyor, sonra mayışıp babasının omzuna başını dayıyor kedi gibi, öylece beni bırakıyorlar. Önce babasını öpüyorum, kuzu hemen atlıyor 'bana hok mu öpücük, benide öööp' diye, ikisinede veda ediyorum hergün.

      Akşam yine babası alıyor kuzumu kreşten ve beraber beni almaya geliyorlar. Tam tamına 2 ay 11 gün oldu kreşe başlayalı ve hemen hergün arabaya binerken kuzuyu arka tarafta, koltuğun altına saklanmış görüyorum :)
     İçeri giriyorum selam faslından sonra aşkım 'kuzu yok bugün' diyor. Bende 'yaaa ben kızımı isterim, hadi gidip alalım' kuzuuu diye ağlamaklı sesle söyleniyorum. Bu arada miniğimden kıkır kıkır sesler geliyor, sonra ben 'aaaa ama sesini duyduuum, yoksaaaa minik prensesim burdamı,beni kandırdııın' diyorum aşkıma veee pıtırcık 'ta taaaam' diyerek çıkıyor ortaya 'ben burdayııım' diyor ve kahkahalar atıyor. Ama bu hergün devam ediyor. aşkım biraz sıkıldı bu işten ama ben kızım istedikçe devam ettirmeye kararlıyım :)))